راستی مفهوم عالم)کیهان(و بعضاٌ به غلط جهان چیست؟ علت اینکه میگویم جهان غلط مصطلح است، به این دلیل است که جهان از واژه جهیدن برآمده است. موجودی که در حال جهیدن است مانند ملخ، سوسکهای جهان یا به قول امروزی ها جهنده.

می دانیم عالم مصدر دیگری از واژه سه حرفی «ع ل م» است، دانستن یا دانائی. پس عالم شامل آنچه که یک موجود(انس) می تواند در ذهنش بپندارد و یا بپرورد.

زیر مجموعه عالم را بایستی واژه ای دیگر گزید. به نظر من وادی، نزدیک ترین واژه از منظر مفهومی برای زیر مجموعه کیهان یا همانعالم می تواند باشد، همانند هفت وادی عطار نیشابوری.

در زبان غربی ها به آن یونی ورس می گویند، یعنی وضعیت یکی شده، یونی= یک یا یکی شده و ورس یعنی گونه  موضوع، آیه، وضعیت و ...

ما در ادبیات علمی از زمان باستان به دو کیهان باور داشتیم، کیهان ایستا(اوستا) و کیهان فعال(زند).

از منظر تعقل فیزیکی وضعیت، ابتدا به ساکن یا ساکن بنظر می رسد یا متحرک و هر موجود متحرک را می گویند جاندار.

در باره تعقل بایستی این حقیقیت را بگویم، جانداران عموماٌ حیله های ژنتیک جهت شکار نشدن دارند و بعضاٌ توانهای خاص ساختاری. ولی من در مورد حیله ژنتیک آدمی درمانده ام چه کند که شکار نشود؟ تنها یک و فقط یک مورد به ذهنم میرسد، تعقلَ. آدمی ناگزیر از تعقل است، جبراٌ بایستی که متعقًل باشد.

در درازای سپری شدن(طول تاریخ) آدمی بجائی رسید که قضایا را (هر قضیه ای که با آن روبرو بود) پیش رو بگذارد، بررسی شان کند، پی به ویژگی های قضیه ببرد و در غایت استخراج احکام. آنچه که آدمی رااز دیگر جانداران متمایز می کند و این ویژگی همانی است که می گویند اشرف یا همان فرا گستره (اشراف حالت فاعلی و مفروش حالت مفعولی). «ش ر ف» و«ف ر ش».(فن مقلوب نویسی)

آنچه که آدمی را آسوده خیال می کند استخراج احکام است و تکیه بر آنها تا جائی که بخشی از اسطوره های وی و فرهنگ و سنَت و عادات و در غایت بنیاد و اصول باورها می شود.

جالب اینجاست که مردمان ما هر کدام به تنهائی ذهنیتی از عالم دارند تا جائی که می گویند عوالم. وقتی می پرسی که چند عالم؟ و نام هایشان چیست بالاتفاق درمی مانند.

در یکی از مقالات اشاره به این مهم کرده ام که سروده نخست قرآن گرامی(سوره الفاتحه) سخن از دو عالم است و این را نیز حکم کردم چرا که در تفاسیر گوناگون علمای ما عوالم را مستتر در عالم هستی کرده اند یعنی یک و فقط یک عالم. اینجانب معترض بودم که یک عالم  کم آورده اند. تلفظ درست آیه مبارکه، عالَمَین است دو عالم، دو کیهان.استاتیک و دینامیک.

بعضی نظریه پردازان فیزیک کیهان، به دو کیهان متقارن و متوازی بر حسب بررسی های نجومی دارند که به موازات و محاذات یکدیگر در حال سپری شدن می باشند. زروانی های خودمان نیز همین باور را داشتند و مضافاٌ بحث بر سر چگونگی سپری شدن بر عالم ایستا بوده است. اصطلاح حماۀ مسنون از پیامهای پیام آور ما است.

«و خلق الانسان من صلصال، حماء مسنون» که به پارسی روان می شود، « و وجود را از چنان ساختاری آفرید که چون قالب پذیر شود، سپری شدن بر آن جاری است».

این واقعیت را بدانیم کهحکم است، رسالت و وحی هر دو جاری می باشند. برای اثبات این دو حکم کافی است به سروده هایفصّلت و شوری مراجعه شود،آیه های 12 و 51. در ضمن به بنر شماره 6 صفه اصلی سایت مراجعه شود.

ثبت نظر:

نام:

ايميل:

وب سايت:

نظر شما:

کد امنيتي:

بالا